In Nederland gaat het al jaren over kansenongelijkheid. We discussiëren erover maar de kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter. Wat als kinderen de touwtjes in handen zouden hebben? Zou onze rijkdom dan eerlijker worden verdeeld, of zouden er nog steeds kinderen zonder ontbijt naar school gaan? In En ze leefden nog lang en gelukkig stapt het publiek in de magische wereld van een 11-jarig kind dat hen meeneemt in een verhaal van deze tijd.

Al vijf jaar lang is regisseur Bas van Rijnsoever met Stichting Nieuwe Helden bezig met projecten over kinderarmoede en kansenongelijkheid. Met de voorstelling En ze leefden nog lang en gelukkig wil Bas van Rijnsoever het systeem aankaarten waar volgens hem 'kinderen de dupe van zijn'. Van Rijnsoever: "Kinderarmoede toestaan in een rijk land als Nederland is een keuze, geen kind zou hier arm hoeven zijn."

Vooraf aan deze voorstelling ging onder andere het project Meisje met de Zwavelstokjes, waarvoor Stichting Nieuwe Helden kinderen interviewde over ongelijkheid en hoe zij het zouden aanpakken als zij de baas zouden zijn in Nederland. Deze beelden en nieuwe interviews worden tijdens de voorstelling geprojecteerd op een bewegend en sprookjesachtig multimedia decor, ontworpen door 'ervaringsontwerper' Gijs Leijdekkers.

Iedere avond neemt een 11-jarig kind het publiek mee in zijn of haar magische sprookjeswereld. Uniek aan de voorstelling is dat er tijdens elke speelbeurt een ander kind op het toneel staat die voor het éérst de voorstelling speelt. Deze kinderen komen van verschillende jeugdtheaterscholen door het hele land en zijn geselecteerd nadat ze mee hebben gedaan aan een speciale workshop.

Het leven is niet altijd lang en gelukkig. In deze sprookjesvoorstelling voor volwassenen over kansenongelijkheid wordt het publiek medeplichtig gemaakt en werken ze tegelijkertijd mee aan het creëren van een nieuw verhaal. Een ervaring die je niet snel zult vergeten. En wie weet; kun je als publiek-zijnde toch weer voor heel even geloven dat sprookjes bestaan!