Een wezenskenmerk van theater is het vermogen om in die donkere theaterzaal een wereld te laten ontstaan waarin we met zijn allen even in geloven. Het scheppen van werelden is niet langer het voorrecht van de kunsten. On- en offline vinden groepen en individuen elkaar in steeds nieuwe zelfgemaakte werkelijkheden. De een al gekker dan de andere. En het vreemde is, dat hoe wij denken over de wereld ook bepaalt hoe wij de wereld zien, en niet omgekeerd. Doe maar even deze kleine denkoefening: wat is volgens jou de gemiddelde levensverwachting wereldwijd? 50, 60 of 70 jaar? Het juiste antwoord is c. Misschien gaat het toch beter met de wereld dan we dachten.