Op de spelvloer verzamelen twee spelers: Joep Van der Geest en Louis van der Waal. Wat er op het spel staat is de aandacht van de derde speler, het publiek. Elk apart tegen elkaar en af en toe met elkaar moeten ze een hele serie aan korte acties en scènes afwerken waarmee ze het publiek in een web van actie en reactie trachten gevangen te houden: Een soort Lauf der Spiele naar analogie met het beroemde Lauf der Dinge van kunstenaarsduo Fischli en Weiss.

Via die basale acties zal ons leven verheven worden tot spel: Er zal droevig, geheimzinnig en explosief opgekomen worden. Er zal op allerlei manieren afgegaan worden, er zal geestig psychologische realistisch gespeeld worden, gefrustreerd mimisch gespeeld worden, er zal over bananen uitgegleden worden, er zal acrobatisch met de tijd gespeeld worden, er zal wild wild west nagespeeld worden, allerhande voor-oorlogse spelletjes gespeeld worden. Er zal in Jabber, tongue-in-cheek-Engels, erotiserend Frans en gebarentaal gespeeld worden. Er zal gestorven en gehuild worden. De logica van het spel zal alleen intuïtief navolgbaar zijn en een raadsel dat je als publiek wil oplossen.

Een ode aan de spelende mens, voor iedereen die ooit gespeeld heeft, nu of lang geleden.

Spelen in niet moeilijk, iedereen kan het: Het is een kwestie van je over te geven aan de wereld van het spel.